Fonogon w sposób nieoczywisty łączy różne osobowości. Nie ma tu jednego bębniarza, wokalisty, basisty, tekściarza. Koncerty – jak i cały skład – są dziwne: nieustanny ruch na scenie (wynikający z „przesiadek” muzyków między instrumentami) połączony z muzyką z jednej strony przyjemną i wpadającą w transowość, z drugiej drażniącą i niepokojącą. Od radiowych brzmień, które mogą kojarzyć się z jazdą z paką przyjaciół pierwszymi samochodami (lub ciuchcią w nieznane), zwiedzając obce krainy w najdłuższe wakacje życia, po anielskie uniesienia pozwalające poczuć się jak na high’u (z ang. wysoko). Taniec nad wyraz dziwny, prosto z salonów angielskiej arystokracji XX wieku. Z całą pewnością Ala ma kota, bo gdy by nieby, to by nic by. Gatunki:Neo-psychedelia / Dream Pop / Indietronica / Synth Pop / Harshalamakoth

Fonogon